Toen het dansen bij zijn carnavalsvereniging niet meer ging, bezocht Bas Kouwenhoven (69) zijn huisarts. Al snel stond hij weer buiten, zonder diagnose. Maar een tijdje later ging hij toch terug, omdat zelfs een lamp ophangen niet lukte. Bas werd doorgestuurd naar het Reinier de Graaf ziekenhuis en kreeg in 2001 de diagnose Parkinson. Later kwam daar, door zijn leeftijd en de medicatie, de polyneuropathie CIAP bij. Dit betekent dat de zenuwen in Bas zijn benen niet meer goed werken. Ondanks dat alles, blijft hij positief en is hij een echte doorzetter.
“Het was een enorme schok, maar aan de andere kant was ik ‘blij’ dat er een diagnose was voor mijn klachten. Meteen werd ik geholpen door Parkinsonverpleegkundige Petra van Zon, zij is zo’n aardige vrouw. Ik kreeg medicijnen om de ziekte onder controle te houden. Die heb ik jaren geslikt, maar het bleef toch lastig. Zeker omdat de juiste timing hierbij heel belangrijk is. Op een gegeven moment ben ik in het Parkinson Café in Delft, dat wordt georganiseerd in samenwerking met de Parkinson Vereniging, naar een voorlichtingsbijeenkomst over medicatie gegaan. Uiteindelijk heb ik via Reinier de Graaf een Duadopa-pomp gekregen. Deze dient een anti-Parkinson medicijn toe, maar dan in vloeibare vorm. Ik krijg het continu via een sonde in mijn dunne darm.” Zijn vrouw Riet herinnert zich het moment dat Bas de pomp kreeg nog goed. “Ik was mee naar Reinier de Graaf en zag Bas aan komen lopen verderop in de gang. Dus ik floot naar hem. Ik dacht: Wow, wat bijzonder. Ik heb Bas in lange tijd niet zo rechtop zien lopen!”
Om Bas verder te ondersteunen, werkt Reinier de Graaf samen met verschillende regionale (zorg)organisaties in de omgeving. Dankzij een samenwerking tussen de fysiotherapeut van Bas bij zorginstelling Pieter van Foreest, de neurologen en Parkinsonverpleegkundige Petra van Reinier de Graaf, en bokstrainer Rinus Bosman volgt Bas nu bokslessen die helpen tegen Parkinson. “Ik vind het heel mooi dat deze samenwerking er is. Het is een prettige cirkel en er is goed onderling contact tussen hen.”
Het raakt Bas zichtbaar als hij vertelt over zijn eerste boksles. “Die was verschrikkelijk. Het was zo’n confrontatie met mezelf toen ik in de spiegel keek. Toch ben ik enorm blij dat ik heb doorgezet. Boksen helpt echt: ik heb een beter evenwicht, mijn spieren zijn sterker, ik heb minder last van mijn benen, ik loop meer rechtop en mijn bloeddoorstroming is beter. Bewegen is echt het beste medicijn tegen Parkinson. Als ik niet was gaan boksen, had ik misschien wel in een rolstoel gezeten.”
“Ik vind het boksen echt geweldig. Soms boksen we ook op muziek. Ik mag dan af en toe zelf nummers uitkiezen.” Bas laat zijn favoriete nummer van Steve Jablonsky, “My name is Nelson”, horen en doet voor hoe hij daarop bokst. “In het begin lukte het boksen niet op dit nummer, maar later wel. Dat is zo gaaf. Ik heb nu ook een boksbal thuis. Die heb ik van Rinus gekregen. Naast het boksen, houd ik van golfen. Maar ook rekken en strekken is goed voor me. Daarnaast lopen mijn vrouw en ik bijna elke dag 6 tot 8 kilometer. Ik beweeg iedere dag, zelfs als ik ’s avonds laat thuiskom doe ik nog oefeningen. Op die manier blijf ik zo fit mogelijk en sta ik positief in het leven. Ik vind het effect dat het bewegen, vooral het boksen, heeft op mijn lichaam heel bijzonder. Het helpt echt om kwaliteit uit het leven te halen. Door de goede samenwerking tussen Reinier de Graaf, Pieter van Foreest en bokstrainer Rinus ben ik gaan boksen. Daar ben ik erg dankbaar voor.”