Daan Kamphuis (66) werkt al ruim 27 jaar als neuroloog in het Reinier de Graaf ziekenhuis. Bijna vier jaar terug kwam daar zijn rol als medisch manager chronische zorg bij, waaronder de zorg voor kwetsbare ouderen. Onder deze groep valt zijn moeder Suus (94), die in een verpleeghuis woont en eerder in ons ziekenhuis werd behandeld. Suus is ontzettend blij met haar achterkleinzoon Jonas (1), die werd geboren in Reinier de Graaf. Voor zijn dochter Vivian (32) geen onbekend terrein, omdat zij een tijdje werkzaam was als arts-assistent op de afdeling Kindergeneeskunde. Inmiddels is ze in opleiding tot kinderarts in het Erasmus MC.
Daan (66): “Na mijn studie werkte ik vier jaar als neuroloog op Curaçao en daarna volgde ik mijn opleiding tot kinderneuroloog in Utrecht. In 1995 werd ik neuroloog in Reinier de Graaf en dat voelde gelijk goed. In de loop van de jaren zijn er veel ontwikkelingen en innovaties geweest. Maar wat niet is veranderd, is het fijne onderlinge contact. Reinier de Graaf is best een groot ziekenhuis, maar het voelt niet zo door de verbondenheid. Er heerst een no-nonsense mentaliteit en we kunnen elkaar aanspreken op dingen. Sinds ik ook medisch manager ben, heb ik meer invloed op processen binnen het ziekenhuis en hoe we deze nog beter kunnen maken. Op het gebied van innovatie heb ik geholpen met de opstart van de videoconsulten, zodat patiënten minder vaak naar het ziekenhuis hoeven te komen. Ook was ik ambassadeur van het meekijkconsult voor huisartsen, waardoor we het aantal ziekenhuisbezoeken beperken. In december neem ik afscheid van Reinier de Graaf omdat ik met pensioen ga, maar mijn interesse voor de zorg zal altijd blijven. Ik vind het ook bijzonder dat mijn dochter Vivian hier een tijdje heeft gewerkt én hier is bevallen van mijn kleinzoon.”
Suus (94):
Daan: “Mijn moeder Suus was vroeger maatschappelijk werker. Later ging zij psychologie studeren en gaf toen les aan verpleegkundigen in het Zeehospitium in Kijkduin. Kennelijk zit het medisch-maatschappelijke in onze familie. Na hun pensioen verhuisden mijn ouders naar Deventer. Toen mijn moeder begon te dementeren, is zij naar een speciaal verpleeghuis in Voorburg verhuisd. Onze familie woont daar allemaal in de buurt, zodat wij haar regelmatig kunnen bezoeken. Ze vindt het moeilijk dat haar geheugen achteruit gaat, maar geniet ervan om ons te zien. Ze is dol op haar achterkleinzoon Jonas, hij is heel bijzonder voor haar. Een tijdje terug is mijn moeder in Reinier de Graaf behandeld nadat zij gevallen was. Ze was erg tevreden over de zorg hier, ook over haar consulten bij onder meer de polikliniek Dermatologie.”
Vivian (32):
“Als kind mocht ik weleens mee naar het ziekenhuis met mijn vader, bijvoorbeeld als hij werd opgeroepen. Dat vond ik altijd leuk en gezellig, ik mocht dan ergens in een rustig hoekje spelen totdat hij klaar was. Ook al sprak hij vroeger echt niet dagelijks over zijn werk, het was duidelijk dat hij het erg naar zijn zin had in Reinier de Graaf. Ik heb altijd een goed gevoel gehad bij dit ziekenhuis. Na mijn studie en promotie kreeg ik de kans aan de slag te gaan bij de afdeling Kindergeneeskunde. Dat was een goede ervaring. Ik heb echt veel geleerd in die periode. Ook was het bijzonder om tijdelijk in hetzelfde ziekenhuis als mijn vader te werken en soms samen te overleggen. Sommige patiënten herkenden mijn achternaam en veel van mijn collega’s kenden mijn vader. Wat me opviel, is dat er veel voor en door medewerkers wordt georganiseerd in het ziekenhuis. De onderlinge betrokkenheid is groot.”
Jonas (1):
Vivian: “Jonas is in dit ziekenhuis geboren op 24 april 2021. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen en mijn keuze voor Reinier de Graaf was snel gemaakt. De verloskamers zijn mooi en ruim. De begeleiding door de klinisch verloskundige, en later de gynaecoloog, was uitstekend. Maar ik merkte na de bevalling ook duidelijk hoe belangrijk de aandacht van de verpleegkundige is. Zij gaf mij echt het gevoel dat ik haar enige patiënt was op dat moment, ook al was dit natuurlijk niet zo. Dat was erg waardevol. Ook was het bijzonder om een keer zelf patiënt te zijn. Ik neem die ervaring echt mee in mijn werk als kinderarts, door me zo goed mogelijk in te leven in mijn patiënten en hun ouders. En met Jonas gaat het erg goed, hij is inmiddels een vrolijke dreumes.”