Net als veel jonge stellen hebben Fleur van Heuven (35) en haar partner een grote kinderwens. Helaas ging zwanger worden bij hen niet vanzelf. Zo kwamen ze in de Fertiliteitskliniek van het Reinier de Graaf ziekenhuis in Voorburg terecht. Na een lang traject werd hun dochtertje in 2017 kerngezond geboren. Inmiddels is Fleur dankzij het Fertiliteitscentrum opnieuw zwanger, van een zoontje dit keer.
Toen Fleur na een jaar nog niet zwanger was, ging ze toch eens naar de huisarts. “Hij verwees me door naar de gynaecoloog in Reinier de Graaf. Ik onderging allerlei onderzoeken, op zoek naar de oorzaak waarom ik niet zwanger kon worden. Ik ben echt geen stresskip, dus was er best relaxed onder. Vanwege onze kinderwens, werden we doorgestuurd naar de Fertiliteitskliniek in Voorburg. Er volgden veel gesprekken. Ik heb alleen maar lof voor iedereen daar, ze zijn zo empathisch. En doordat je ook andere mensen in de wachtkamer ziet, had ik het gevoel dat ik niet alleen was.”
Eerst kreeg Fleur pillen om haar menstruatiecyclus te reguleren. “We moesten in kaart brengen hoe mijn cyclus werkt om de kans op een zwangerschap te vergroten. Later ging ik hormonen inspuiten. Na diverse gesprekken besloten we te starten met Intra-Uteriene Inseminatie (IUI). Dat betekende dat ze in het ziekenhuis, tijdens de eisprong, zaadcellen in mijn baarmoederholte brachten. In deze periode moest ik soms wel dagelijks naar het ziekenhuis om dit op het juiste moment te laten doen. Helaas besloten we na zes IUI-pogingen dat dit voor ons niet ging werken.”
Daarom begon Fleur met IVF. In Vitro Fertilisatie (IVF) is het bevruchten van eicellen buiten het lichaam, waarna de bevruchte eicel wordt teruggeplaatst. “Het IVF-traject vond ik een stuk zwaarder. Je wordt echt geleefd in zo’n periode. Mede omdat ik een hogere dosis hormonen moest inspuiten om zoveel mogelijk ei-blaasjes groot te krijgen. Als dat gelukt is, onderga je een punctie waarbij de arts eicellen weghaalt. Daarna werden mijn eicellen in het laboratorium samengebracht met het zaad van mijn partner, zodat er een embryo ontstaat. Een paar dagen later werd dit embryo teruggeplaatst in mijn baarmoeder en was het afwachten. Bij ons was het in één keer raak: ik was meteen zwanger. We waren natuurlijk ontzettend blij, maar ook heel angstig. Vooral toen ik heel ziek werd door het ovarieel hyperstimulatiesyndroom (OHSS), een complicatie die in heel enkele gevallen door een IVF-behandeling kan ontstaan. Gelukkig had deze ziekte geen effect op de baby en werd onze dochter kerngezond geboren. Op zo’n mooi moment vergeet je het hele traject.”
Een aantal jaar later ontstond de wens voor een tweede kindje. “Tijdens mijn IVF-behandeling zijn er goed groeiende embryo’s bewaard en ingevroren, dat noem je ook wel cryo-embryo’s. Toen wij opnieuw een kindje wilden, konden we een embryo laten ontdooien. Gelukkig overleefde het embryo dit en kon het teruggeplaatst worden in mijn baarmoeder. Ook dit keer ging dat goed. Ik was zwanger! Toch blijft de eerste echo heel spannend. Het meest bijzondere moment is als je het hartje hoort kloppen tijdens de eerste echo. Inmiddels ben ik bijna 32 weken zwanger. Onze dochter is heel blij dat ze een broertje krijgt.”
Fleur wil andere vrouwen graag wat meegeven. “Heb geen angst als je wordt doorverwezen naar de Fertiliteitskliniek. Je wordt daar zo goed geholpen door alle lieve mensen. Ze doen er echt alles aan om je kinderwens te vervullen. Ik vind het een groot wonder dat ik opnieuw zwanger ben geraakt. Maar ik heb pas echt rust als mijn zoontje straks in mijn armen ligt.”