Angela had last van een ernstige zwangerschapscomplicaties, waardoor haar dochter Isha al met 33 weken werd geboren in het Reinier de Graaf ziekenhuis. Isha lag wekenlang in de couveuse en ook Angela lag nog een tijdje in het ziekenhuis, voordat ze naar huis mocht. Toen Isha een week thuis was, merkte Angela dat ze erg slap was. Angela belde ons ziekenhuis en reed gelijk met Isha naar Delft, waar de kinderartsen al klaarstonden. Al snel bleek dat Isha hersenvliesontsteking had. Samen met de kinderarts ging Isha in een ambulance met gillende sirenes naar het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC).
Angela: “Zelf werd ik opgenomen in het LUMC toen ik 27 weken zwanger was van Isha met onder meer een verhoogde bloeddruk en eiwitverlies via mijn urine. Wekenlang lag ik in bed om Isha zo lang mogelijk in mijn buik te houden. Mijn familie heeft de babykamer af moeten maken en mijn man en ouders zorgden voor onze zoon van twee. Pas toen ik 32 weken zwanger was mocht ik weer naar mijn vertrouwde ziekenhuis. In Reinier de Graaf voel ik me zo veilig. Uiteindelijk werd ze daar geboren toen ik 33 weken zwanger was. Zelf was ik te ziek om haar langer te dragen, dus ben ik ingeleid. Gelukkig was het verder een natuurlijke bevalling. Wel moest Isha gelijk de couveuse in en ook kreeg ze ademhalingsondersteuning en zuurstof. Ze woog 2260 gram, nog best veel voor een kindje van 33 weken. Na anderhalve week was ik zelf weer genoeg opgeknapt om naar huis te gaan, maar Isha mocht pas na drie weken mee naar huis. We waren zo blij dat ze lekker thuis was. Totdat ik een week later met een slap popje in mijn armen zat.”
“Het is maar goed dat ik gelijk ben gaan bellen toen Isha ineens zo achteruit ging. Achteraf bleek dat de hersenvliesontsteking al aan het uitbreiden was naar haar hart. Gelukkig kon Isha gelijk behandeld worden, maar de arts in Leiden gaf aan dat ze mogelijk haar leven lang medicatie nodig zou hebben. Uiteindelijk bleek dit niet nodig en is ze volledig hersteld. Ze voetbalt al jaren en is kerngezond. Ik geloof dat ze echt een vechtertje is, een geboren doorzetter. Zelf hebben we eigenlijk nooit het vertrouwen verloren in een goede afloop, ook al was het kantje boord in de ambulance naar Leiden. Wel genieten we extra van alle mooie mijlpalen en familiefeestjes, gewoon omdat Isha erbij kan zijn. Als ik een uur later met haar naar het ziekenhuis was gegaan, had het heel anders kunnen aflopen. Na Isha hebben we nog twee kinderen gekregen, ook allebei te vroeg geboren. Gelukkig ben ik tijdens deze zwangerschappen weer ontzettend goed begeleid in Reinier de Graaf. We zijn zo dankbaar voor ons gezin.”
Isha: “Ik voel me eigenlijk heel normaal. Ik ben wel iets kleiner dan mijn klasgenoten, maar dat komt ook omdat ik één van de jongsten ben. Ik zit op toneelles en speel al een paar jaar in een meidenvoetbalteam. Ook spreek ik vaak met vriendinnen af. Ik denk dat ik wel een doorzetter ben. Mijn oudere broer is extra beschermend over me, dat kan ik merken. Verder is het puur dat mijn familie soms over mijn periode als baby vertelt. Zelf ben ik er verder niet zo mee bezig.”
Meer indrukwekkende verhalen met ervaringen van onze patiënten en medewerkers lezen, kijk dan op onze campagnepagina ‘Reinier de Graaf, je ziekenhuis voor het leven’.