Liesbeth Pontier heeft jarenlang in het Reinier de Graaf ziekenhuis gewerkt als verpleegkundige. Inmiddels is ze met pensioen en kent ze het ziekenhuis ook van de andere kant. Ze is in Reinier de Graaf namelijk onder behandeling geweest voor borstkanker en de levensbedreigende ziekte MDS. Daardoor kent Liesbeth het ziekenhuis als geen ander.
“Ik ben in 1990 begonnen met werken in Reinier de Graaf. Eerst als verpleegkundige op de Longafdeling, daarna nog op allerlei andere afdelingen en als laatste op de Kraamafdeling. Dat was echt het leukste van allemaal: we hadden een heel fijn team en over het algemeen gebeuren er op de Kraamafdeling blije dingen. In al die jaren werken bij Reinier de Graaf heb ik één keer iets anders geprobeerd, maar dat was het voor mij niet. Gelukkig mocht ik zo weer terugkomen in het ziekenhuis.
In 2016 kreeg ik helaas slecht nieuws. Er was bij mij borstkanker vastgesteld. Voor de behandeling hiervan heb ik in Reinier de Graaf een heel traject doorlopen. Het voelde goed om dat in mijn eigen ziekenhuis te doen: de mensen hier kennen me en ik ben uitstekend behandeld. Gelukkig is de behandeling succesvol geweest en was ik daarna kankervrij. In 2018 ging ik met vervroegd pensioen. Ik wilde graag actief blijven in het ziekenhuis, dus ben ik daarna als vrijwilliger rondleidingen gaan geven op de Kraamafdeling aan aanstaande ouders. Ook was ik vrijwilliger in de Ronald McDonald Huiskamer van het ziekenhuis, waar familieleden van zieke kinderen even in een huiselijke omgeving met elkaar kunnen ontspannen.
Helaas heb ik afgelopen zomer te horen gekregen dat ik MDS heb. Dit is een zeldzame ziekte, waarbij de productie van bloedcellen in mijn lichaam ernstig verstoord is. Voor de behandeling hiervan kon ik gelukkig in eerste instantie weer terecht in Reinier de Graaf. Dat voelde voor mij wederom als een warm bad. In Reinier de Graaf heb ik onder andere chemotherapie gekregen. Voor het vervolg van mijn behandeling moet ik naar het ziekenhuis in Leiden, waar ik een stamceltransplantatie krijg. Voor mij is dit een erg spannende periode, het is afwachten of deze behandeling gaat werken. Als ik er goed uit kom, ga ik graag weer als vrijwilliger aan de slag bij Reinier de Graaf.
Voor mij voelt Reinier de Graaf als mijn tweede thuis. Ik kom hier altijd bekenden tegen, waar ik ook ben in het ziekenhuis. En mijn twee dochters zijn hier geboren, voor mij een bewuste keuze om hier te bevallen. In mijn jaren als verpleegkundige heb ik met mijn collega’s onderling veel lief en leed meegemaakt. Dat schept een band. Mijn oud-collega’s zijn een soort tweede familie voor me geworden. We hebben dan ook nog regelmatig contact, hoewel het met elkaar samenkomen vanwege corona wat lastiger is geworden. Gedurende de periode dat ik ziek ben, heb ik denk ik wel tweehonderd kaarten gekregen van oud-collega’s. Heel mooi om mee te maken; dit ziekenhuis verbindt mensen.”