Tijdens Fleurs tweede zwangerschap bleek dat haar zoontje in stuitligging lag. Omdat zijn positie niet wijzigde, werd Fleur door de verloskundige naar de gynaecoloog in het Reinier de Graaf ziekenhuis verwezen. Daar kwam Billy (inmiddels 15 maanden) tijdens een keizersnede ter wereld na een zwangerschapsduur van bijna 38 weken. Na de ingreep merkte Fleur dat de pijn en de nasleep van een keizersnede ingrijpend kunnen zijn. De goede begeleiding tijdens haar kraamperiode in het Moeder en Kindcentrum van Reinier de Graaf hielp haar enorm.
“Het begon allemaal heel onbevangen. Ons zoontje Levi was drie en we wilden graag een tweede. De zwangerschap verliep goed, ook al is het wel wat intensiever als je al een kind hebt rondlopen. Tijdens de controles bij mijn verloskundige bleek dat Billy in stuit lag, wat ook zo bleef. Hierdoor kwam ik toen ik al 34 weken zwanger was onder behandeling van de gynaecoloog. Je moet dan weer opnieuw beginnen, omdat je elkaar nog niet kent. Gelukkig luisterde de gynaecoloog goed naar mijn wensen. Ook is geprobeerd Billy alsnog te keren, wat helaas niet lukte. Omdat de risico’s bij een natuurlijke bevalling te groot waren, was een geplande keizersnede de beste optie. Ik heb me toen verdiept in een zo natuurlijk mogelijke keizersnede. Ik vond het wel fijn dat ik wist wanneer Billy geboren zou worden, zodat ik alles van tevoren kon regelen.”
“En dan komt de dag dat je wordt opgenomen, het was zo surrealistisch. Gelukkig werd alles goed uitgelegd. De ruggenprik viel mee. Daar lag ik dan in mijn operatiehemd op de operatiekamer. Mijn man werd helaas te laat opgehaald, zodat we op hem moesten wachten. De ingreep zelf ging best snel. Binnen een kwartier was Billy er. Mijn man en ik konden meekijken via een spiegel, dat was heel bijzonder. Billy mocht na zijn geboorte een hele tijd bij mij op mijn borst liggen, maar daarna werd hij meegenomen omdat ik naar de uitslaapkamer ging. Op dat moment ben je vooral met jezelf bezig. Heel anders dan bij mijn eerste bevalling. Uiteindelijk werd ik vanuit het OK-complex naar de kraamsuite gebracht, waar ik samen met mijn man en Billy verbleef. Het was fijn dat mijn man kon blijven slapen, hij was continu bij mij en Billy. Toen de ruggenprik begon uit te werken, voelde ik een scherpe pijn bij elke beweging. Daarna moest ik voortdurend pijnstillers slikken. Ik merkte dat mijn moedergevoel pas wat later kwam, ik moest eerst echt bijkomen van de operatie en de pijn. Ik denk dat vrouwen niet te licht moeten denken over een keizersnede.”
“We waren erg blij met de hulp van de verschillende kraamverpleegkundigen tijdens ons verblijf. Van iedere verpleegkundige kregen we weer nieuwe tips, dat was zo waardevol. Omdat ik zelf nog niet zoveel kon, zorgden zij samen met mijn man voor Billy. Ook werd er hulp van een lactatiekundige ingeroepen toen de borstvoeding niet goed liep. Uiteindelijk mochten we na twee nachten naar huis. Ook daar was het even aanpoten, omdat alles nog zeer deed en ik dus veel uit handen moest geven. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen en Billy is een heerlijk kind.”